Herinneringen aan Dekkerswald

Dit voorjaar hebben we afscheid genomen van Dekkerswald. We krijgen hier veel voor terug, maar we laten ook wat moois achter. Hoe kijken onze medewerkers terug op een bijzondere plek waar velen het merendeel van hun leven hebben gewerkt? Ze nemen ons mee naar hun favoriete plek van Dekkerswald.

Speciaal plekje in mijn hart

Janneke van Haren-Hendriks, verpleegkundige afdeling Longziekten

‘Ik ben verknocht aan Dekkerswald, waar ik als 22-jarige kwam werken als verpleegkundige. Dat is inmiddels meer dan 36 jaar geleden en ik heb hier heel veel meegemaakt. Veel mooie dingen, maar ook veel verdriet. We zijn een belangrijke steun voor elkaar, er is veel saamhorigheid onder de medewerkers.
Het mooiste aan Dekkerswald vind ik toch de achtergevel met de klok boven op het gebouw. Ook staan er twee kruisen, een herinnering aan het katholieke verleden. Het touw om de klok te luiden hangt nog altijd in de gang. Geen idee of het nog werkt, in al die jaren heeft er nooit iemand aan het touw getrokken.

Al jaren zorg ik voor een bijzondere patiëntengroep, namelijk de tuberculosepatiënten. Zij zijn vaak lange tijd afgezonderd van de wereld en opgenomen met veel (sociale) problematiek. Je moet echt hun vertrouwen winnen. Ik voel me bevoorrecht dat ik hen kan helpen terug te keren in de maatschappij.

We zijn naar het nieuwe gebouw voor infectieziekten gegaan. We hebben daar weer deze zware categorie patiënten, waar ik en mijn collega’s ons graag voor inzetten. Het is een hypermodern gebouw met de nieuwste technieken. Daar heb ik me erg op verheugd.’

Kindvriendelijke uitstraling in een oud gebouw

Cindy Hugen, kinderlongarts

‘Wat mij betreft is ingang C waar de kinderpoli zit de mooiste plek van Dekkerswald. De achterkant van het hoofdgebouw was vroeger de entree. Het is natuurlijk een prachtig gebouw, met glas-in-lood deuren en statige pilaren. Het touw van de klok hangt er ook nog. Als je binnenkomt via de hal zie je de historie, maar tegelijkertijd ook de dagelijkse bedrijvigheid. Vanaf het centrale ‘kruispunt’ kun je alle kanten op en loop je zo bij de verschillende disciplines binnen.

Toen ik hier 25 jaar geleden kwam werken, was ik als kinderarts een wat vreemde eend in de bijt. Maar inmiddels hebben we een heel multidisciplinair team rondom de behandeling van kinderen. We hebben erg ons best moeten doen om de uitstraling zo kindvriendelijk mogelijk te maken, maar dat is gelukt. Alle disciplines zitten hier vlakbij elkaar, waardoor je makkelijk even binnenloopt bij de orthopedagoog of fysiotherapeut.

Het zal wel wennen zijn als we zijn overgegaan naar de polikliniek van het Radboudumc Amalia kinderziekenhuis, want die is veel groter dan onze afdeling hier. Tegelijkertijd is de hele inrichting en sfeer gericht op de behandeling van kinderen. En dat is natuurlijk erg prettig.‘

Het ademt een eigen sfeer

André Hijmans, longfunctie-analist

‘Ik kan veel vertellen over hoe fijn mijn werkplek is en hoe leuk ik mijn functie vind. Ik werk hier al meer dan 40 jaar! De meest unieke plek voor mij op Dekkerswald is toch onze eigen tennisbaan. We hebben sinds 1969 een tennisvereniging voor alle werknemers. Op het hoogtepunt hadden we 130 leden. In 2020 is de club opgeheven omdat we niet meer genoeg actieve leden hadden.

Ik heb er leren tennissen en zat in de activiteitencommissie van de club. Soms ging ik in de pauze van mijn werk even een partijtje tennissen, daarna douchen en weer verder aan het werk. Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat we zo’n eigen vereniging hadden.

Dekkerswald ademt een eigen sfeer, dat merk je meteen. We hebben ook een eigen patiëntenpopulatie. ‘Wij’ doen vooral astma, COPD en covid. Met de verhuizing zijn de twee longfunctieafdelingen van het Radboudumc samengevoegd.

We werken voortaan als één team samen op het poliplein in gebouw C. Dat betekent dat ik ook andere ziektebeelden, zoals spierziektes of kanker, ga zien. Een andere omgeving, andere collega’s en andere ziektebeelden. Ik vind dat een mooie uitdaging.’

Het is hier één groot oefenterrein

Maartje Glaap, bewegingstherapeut longrevalidatie

‘Als bewegingstherapeut ben ik elk dag bezig met patiënten te stimuleren om te bewegen. Daarbij kijken we natuurlijk wat binnen hun mogelijkheden ligt. Dekkerswald is voor mij één groot oefenterrein. Als je in de achtertuin staat, zie je de mooie historische gevel. De tuin zelf is ook prachtig en het nabijgelegen bos geweldig. Elk jaargetijde heeft zo zijn charme en ik vind het een eer om in zo’n omgeving te mogen werken.
Of het nu een potje jeu de boules, frisbee, nordic walking of een fietstocht door de natuur is: we benutten het terrein optimaal. Op het terrein van Dekkerswald hebben we op meerdere plekken een oefenzaal gehad. We zaten zelfs een tijdje in de kapel. Momenteel hebben we een zaal in de kelder en deze heeft als nadeel dat er pilaren staan.

Hoewel er rond het Radboudumc ook het nodige groen is te vinden, is de buitenruimte toch beperkter dan op Dekkerswald. Maar onze zaal binnen is ruimer en praktischer geworden, het gebouw biedt veel mogelijkheden. Daar zijn we echt op vooruitgegaan.’

Tekst: Cindy Cloin. Fotografie: Jenneke Luijmes.